บทกลอนบอกรัก
ที่นี่สถานีความรักม้าอ้ายจำเรียนจะวิ่งไป สถานีคนอกหัก ตอนอย่าหลงรักเกินไป เตรียมขึ้นหลังม้าได้เลยครับ
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จำไว้ให้ดีอย่ารักเต็มที่ จนลืมเผื่อใจ
อย่าหลงคำหวาน ที่ใครพร่ำไป
เพราะรักเปลี่ยนได้ ดั่งสายลมพัด
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จงตรองให้มั่น
อย่าคิดว่าฝัน จะเป็นจริงชัด
คนเรานั้นหนอ มีใจพลัดผัน
วันนี้รักมั่น พรุ่งนี้จางไป
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จงจำให้แน่
รักที่อ่อนแอ ไม่แคล้วช้ำใจ
อย่ามัวทุ่มเท จนสุดหัวใจ
แล้วเหลือเพียงเงา ที่เขาไม่แคร์
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จำไว้ให้มั่น
รักใครต้องหมั่น ดูใจแน่แท้
อย่ารักจนหลง จนลืมดูแล
สุดท้ายพ่ายแพ้ เจ็บอยู่ลำพัง
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จงจำให้มั่น
อย่ารักจนฝัน ลืมเผื่อหัวใจ
อย่าทุ่มให้เขา หมดทั้งดวงใจ
เพราะรักเปลี่ยนไป ได้ทุกเวลา
อ้ายจำเรียนเอ๋ย อย่าหลงนักหนา
ใจคนกลับกล้า ดั่งฟ้าผันผวน
เมื่อรักจืดจาง ดั่งลมรัญจวน
สุดท้ายปวดรวน ต้องทนเดียวดาย
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จำไว้ให้ดี
รักที่พอดี จะไม่เสียดาย
อย่าหลงคำหวาน จนใจมลาย
สุดท้ายต้องกลาย เป็นคนช้ำตรม
ที่นี่สถานีคนอกหัก ม้าอ้ายจำเรียนจะวิ่งกลับไป สถานีความรัก เตรียมขึ้นหลังม้าได้เลยครับ
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จงฟังให้ดี
เมื่อเธอไม่รัก อย่าร้องไห้ครวญ
อกหักครั้งนี้ จงคิดทบทวน
อย่ายึดอย่าหวน ให้ปวดชีวา
อ้ายจำเรียนเอ๋ย ฟ้าให้บทเรียน
อย่าเสียใจเพี้ยน ร่ำไห้หนักหนา
คนที่จากไป ไม่ใช่วาสนา
ปล่อยเขาลับตา ให้ไกลจากใจ
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จงคิดให้ดี
อกหักครั้งนี้ เป็นโชคยิ่งใหญ่
ไม่ต้องรับภาระ ที่เธอมีไว้
ไม่ต้องทุกข์ใจ กับเรื่องข้างหน้า
อ้ายจำเรียนเอ๋ย เมื่ออกหักแล้วต้องทำใจปล่อยวางเมื่อเธอไม่รักอ้ายจำเรียนเอ๋ย คนที่อกหักเป็นคนที่โชคดีมากเพราะไม่ต้องรับผิดชอบและรับภาระ สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเธอในอนาคตต่อไป โปรดใช้ความอกหักคิดในทางที่ดีเถิด อ้ายจำเรียนขา
อ้ายจำเรียนเอ๋ย โปรดปล่อยให้ผ่าน
อย่าฝืนดึงดัน ให้เจ็บน้ำตา
จงใช้ความช้ำ เป็นแรงศรัทธา
ก้าวเดินข้างหน้า ด้วยใจมั่นคง
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จงคิดให้ดี
อกหักครั้งนี้ เป็นโชคยิ่งใหญ่
อย่าเสียดายรัก ที่พังทลาย
เพราะบางเส้นสาย ควรปล่อยให้ขาด
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จงปล่อยให้ไกล
เธออาจก่อไว้ เรื่องร้ายอนาคต
อย่าแบกรับกรรม ที่เธอจรด
ปล่อยให้หมดจด แล้วเริ่มทางใหม่
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จงยิ้มเข้าไว้
แม้รักจากไป แต่ใจยังอยู่
อย่าทุกข์อย่าทน ให้ใจหมองหมู่
เพราะฟ้าชุบชู ผู้คู่ควรจริง
อ้ายจำเรียนเอ๋ย โปรดจดให้มั่น
ชีวิตต้องกั้น ทางฝันเป็นสิ่ง
คนที่จากไป มิใช่ทุกสิ่ง
แต่ใจเรานิ่ง คือโชคของเรา
ต่อไปเป็นคำอธิบายดังนี้
อ้ายจำเรียนเอ๋ย ฟังคำข้าเถิด
เมื่อรักพลัดเปิด จากไปไม่คืน
อย่าโศกอย่าตรม อย่าร้องสะอื้น
เพราะสิ่งกล้ำกลืน อาจเป็นพรชัย
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จงคิดให้เห็น
รักพังครั้งเป็น โชคดีเพียงใด
ไม่ต้องแบกรับ ภาระสิ่งใด
ไม่ต้องทุกข์ใจ กับเรื่องข้างหน้า
อ้ายจำเรียนเอ๋ย โปรดวางให้ได้
เมื่อเธอจากไป อย่าหมองน้ำตา
บางทางข้างหน้า อาจมีปัญหา
แต่เธอไม่มา ให้เรารับกรรม
อ้ายจำเรียนเอ๋ย จงใช้ปัญญา
อย่ายึดถือว่า รักนั้นเลิศล้ำ
เมื่อเขาไม่รัก ก็จงอย่าจำ
ก้าวเดินคืนค่ำ สู่วันใหม่เอย