นินทานเรื่องอ้ายจำเรียนตอกสดๆกับสิงโต
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าลึกแห่งหนึ่ง มีเด็กหนุ่มชื่ออ้ายจำเรียน เขาเป็นเด็กที่ซุกซนและชอบหาเรื่องตื่นเต้นอยู่เสมอ วันหนึ่ง อ้ายจำเรียนได้เข้าไปในป่าเพื่อหาผลไม้ป่า
ขณะที่อ้ายจำเรียนกำลังเดินอยู่ในป่า เขาก็ได้ยินเสียงคำรามดังกึกก้องไปทั่วป่า อ้ายจำเรียนตกใจมาก เขาไม่เคยได้ยินเสียงอะไรแบบนี้มาก่อน เขาจึงรีบปีนขึ้นต้นไม้เพื่อหาที่ซ่อน
ไม่นานนัก สิงโตตัวใหญ่ก็เดินออกมาจากพุ่มไม้ อ้ายจำเรียนกลัวมาก เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี สิงโตเดินไปเดินมาอยู่ใต้ต้นไม้ที่อ้ายจำเรียนซ่อนอยู่
อ้ายจำเรียนนั่งตัวสั่นอยู่บนต้นไม้ เขาคิดว่าตัวเองคงจะต้องตายแน่ๆ แต่แล้วเขาก็สังเกตเห็นว่าสิงโตตัวนั้นมีหนามแหลมติดอยู่ที่เท้า
อ้ายจำเรียนตัดสินใจปีนลงจากต้นไม้และเดินเข้าไปหาสิงโตอย่างช้าๆ สิงโตหันมามองอ้ายจำเรียนด้วยความสงสัย อ้ายจำเรียนค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้และใช้มือดึงหนามแหลมออกจากเท้าของสิงโต
สิงโตคำรามด้วยความเจ็บปวด แต่เมื่ออ้ายจำเรียนดึงหนามแหลมออกได้ สิงโตก็หยุดคำรามและมองอ้ายจำเรียนด้วยความขอบคุณ
อ้ายจำเรียนและสิงโตกลายเป็นเพื่อนกัน พวกเขาใช้เวลาร่วมกันในป่าและช่วยเหลือซึ่งกันและกันอยู่เสมอ วันหนึ่ง พวกเขากำลังเดินอยู่ในป่าเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงคนร้องขอความช่วยเหลือ
อ้ายจำเรียนและสิงโตรีบวิ่งไปยังต้นเสียง พวกเขาพบว่ามีนายพรานคนหนึ่งถูกงูกัดและกำลังจะตาย อ้ายจำเรียนใช้ความรู้เรื่องสมุนไพรของเขาเพื่อรักษานายพราน
นายพรานรู้สึกขอบคุณอ้ายจำเรียนและสิงโตมาก เขาจึงชวนพวกเขาให้ไปอยู่ด้วยกันที่หมู่บ้านของเขา อ้ายจำเรียนและสิงโตตกลงและพวกเขาก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป
-----
Q59.1